Οδοντοφοβία
Προσωπικά δεν πιστεύω στην ύπαρξη φοβικών ασθενών. Πιστεύω όμως στην ύπαρξη κακοποιημένων ασθενών. Είτε παιδιών, είτε ενηλίκων. Από τις αρχές της καριέρας μου με συνάρπαζε να συνομιλώ με τους ασθενείς μου. Πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα λοιπόν ότι όλοι οι φοβικοί ασθενείς είχαν να μου διηγηθούν κι από μια τραυματική ιστορία στην οδοντιατρική καρέκλα. Άλλοι την είχαν βιώσει πρόσφατα, άλλοι στο μακρινό παρελθόν τους.
Τι κανουμε λοιπον;
Ασθενής: Επικοινωνούμε τους φόβους μας στη γραμματέα. Αν το κρίνουμε σκόπιμο ζητούμε ένα ραντεβού μια ώρα της ημέρας με ησυχία στο οδοντιατρείο και χωρίς ιδιαίτερα άγχη για εμάς τους ίδιους. Προσεχόμαστε 10 λεπτά νωρίτερα, ώστε να παρατηρήσουμε το χώρο, τους ανθρώπους και να εγκλιματιστούμε.
Οδοντίατρος: Μετά την αρχική συζήτηση, αφιερώνω λίγο περισσότερο χρόνο να αναλύσω το σχέδιο θεραπείας και να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις. Ίσως ξεκινήσω το θεραπευτικό σχέδιο με κάτι ιδιαίτερα απλό. Σε κάθε βήμα το κύριο μέλημά μου είναι η επικοινωνία και το να αισθάνεται όμορφα ο ασθενής. Εάν δεν αισθάνεται άνετα σταματώ να δουλεύω κι επαναπρογραμματίζουμε ραντεβού. Τα ραντεβού είναι σύντομα κι ευχάριστα.
Τελικά μένουν και αυτοί οι ασθενείς ικανοποιημένοι και οι προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες ξεπερνιόνται.